W kolejnych trzech stuleciach miasto rozwijało się ze zmiennym powodzeniem, pozostając pod zarządem państwa pruskiego i doświadczając typowych dla tamtych czasów problemów, takich jak pożary, epidemie dżumy czy najazd tatarski w 1656 roku. Istotnym wydarzeniem, o którym pamięć zachowała się do dziś, był dwukrotny (1734 i 1736 r.) pobyt na tutejszym zamku króla Stanisława Leszczyńskiego. Aczkolwiek nie były to stricte królewski wizyty –  monarcha był w trakcie ucieczki z kraju, przegrawszy wojnę o tron z Augustem III Sasem, do czego doszło w wyniku zbrojnej interwencji Rosji, Austrii i Saksonii.

Istotny rozwój miasta nastąpił na przełomie XIX i XX wieku, co miało związek m.in. z budową połączeń kolejowych i dróg, a także lokalizacją koszar. W czasie I wojny światowej w okolicach toczyły się krwawe starcia, miasto zostało zdobyte przez Rosjan, a następnie odzyskane przez Niemców. II wojna początkowo omijała te ziemie. Stanowiły one integralną część III Rzeszy, a Niemcy czuli się tu tak pewnie, iż w pobliskich Mamerkach ulokowali bunkry Kwatery Głównej Niemieckich Wojsk Lądowych. Wojenna pożoga przyszła dopiero w styczniu 1945 r. Miasto zostało zbombardowane, a później zdobyte przez Armię Czerwoną. Polskie władze przejęły je władanie cztery miesiące później, zastając na miejscu morze ruin. Wtedy też Angerburg został przemianowany na Węgobork, a w 1946 r. stał się Węgorzewem.

2. Najważniejsze zabytki Węgorzewa.

W Węgorzewie znajdują się liczne zabytki, stanowiące pamiątkę burzliwych dziejów. Należą do nich między innymi:

• Zamek krzyżacki z końca XIV wieku. Po tatarskim najeździe odbudowany w stylu barokowym, później jeszcze raz podniesiony z ruin po II wojnie światowej. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych i nie jest udostępniony do zwiedzania, jego mury można jednak podziwiać z zewnątrz.
• Kościół św. Piotra i Pawła wniesiony z czerwonej cegły na początku XVII wieku, w stylu późnego gotyku. Wewnątrz znajduje się cenny ołtarz oraz najstarsze na Mazurach organy (1647 r).

• Ratusz z XIX wieku, od 2000 roku będący siedzibą Rady Miejskiej oraz Urzędu Stanu Cywilnego
• Kamieniczki z XIX wieku przy ul. Teatralnej, Zamkowej, Pionierów i pl. Wolności.

Oprócz tego wymienić można jeszcze pochodzące z XIX wieku: budynek dworca kolejowego, czy siedzibę szkoły podstawowej nr 1 (dawny garnizon). Zabytkowy jest też główny budynek Muzeum Kultury Ludowej, prezentującego dzieła sztuki i zbiory etnograficzne będące pamiątką po wszystkich grupach etnicznych zamieszkujących te tereny. Będąc tu, warto też odwiedzić pobliski Park Etnograficzny nad Węgorapą – skansen z przykładami tradycyjnego budownictwa mazurskiego, będący jedną z ciekawszych atrakcji Węgorzewa.

3. Węgorzewo dla żeglarzy i nie tylko.

Większości osób Węgorzowo kojarzy się jednak nie z zabytkami, lecz przede wszystkim żeglarstwem. Nic dziwnego. Miasto nazywane jest niekiedy północną bramą Szlaku Wielkich Jezior Mazurskich, wiodącego stąd w kierunku południowym, liczącego ponad sto kilometrów i obejmującego ponad 20 przepięknych jezior.

W samym centrum miasta zlokalizowany jest kompleks, w skład którego wchodzi kilka przystani, w tym Port Keja, Port ZHP, Ekomarina, a także port Żeglugi Mazurskiej, z którego można wypłynąć w rejs statkiem wycieczkowym. Powstały one na Węgorapie. Szlak wodny prowadzi stąd w stronę jeziora Mamry, położonego niespełna 2 kilometry dalej. Aby do niego dopłynąć, żeglarze opuszczają Węgorapę (która tuż za portem zaczyna meandrować) i kierują się na południe przez kanał Węgorzewski, liczący 920 metrów przesmyk przekopany w drugiej połowie XVIII wieku, a później wielokrotnie modernizowany (m.in. w ostatnich latach z wykorzystaniem funduszy unijnych). Położna między kanałem i zakolami rzeki wyspa, a także tereny znajdujące się bliżej jeziora, są obszarem cennym przyrodniczo i miejscem bytowania dzikiego ptactwa.